ŞİMDİ KORKUSU

Sonsuz nefretimin köşelerini kıvırıp

Zararsız kuklalara dönüştürdüm

Dedemin hangi korkusuydum,

Asırlarca düşündüm

Kim olmamayı seçtim?

Kimi büyüttüm?

Hayatın sırrını bulmuştum!

Aradığım tutkuyu zirveye taşıyıp sakladım,

Kendim bile bulamamak için.

Bulmak bitirmekti.

Aramanın belirsizliği

Yaşamı tahrik etti

Sonra yine bildiğimi okudum,

Fıtratıma ters ne varsa içime sıkıştırdım

Kendim olmaktan sıyrılmaktı amacım.

Sınırlarıma güller döktüm

Şarkılar söyledim

Uzun uzun öptüm

Sinmedi içime kabuklarım

Çekiçler vurdum, kırdım yamulttum

Yamuk olmalarına kızdım bu sefer

Sefilliğin yokuşundan yuvarlanıp duruldum

Kırmızı tane ömür yaşadım sanki

Mavi tane insan öldürdüm

Sarı dolambaçlı bir kaydırakta bıraktım çocuk korkumu

Şemsiyeleri, yağmuru korumak için doğrulttum

Gece olduğunda alarmsız kabuslar ninni söyledi

Gündüzleri geceyi bekleyip sıktım içimi

Hüznün bekleyişi,

Yaşamasından daha zordu.

Fotoğrafları anda kalamadığım için çektim mesela

Resimlerim, üstüme çizmekten çekindiğim için başka yerde.

Hep kendimin ötesini bekledim

En eksiksiz ve en eskisiz olmayı istedim.

Küflendim.

Şimdi korkusu, hala içimde.

Ama,

Onu da erteledim.