
ŞİMDİ KORKUSU
Sonsuz nefretimin köşelerini kıvırıp
Zararsız kuklalara dönüştürdüm
Dedemin hangi korkusuydum,
Asırlarca düşündüm
Kim olmamayı seçtim?
Kimi büyüttüm?
Hayatın sırrını bulmuştum!
Aradığım tutkuyu zirveye taşıyıp sakladım,
Kendim bile bulamamak için.
Bulmak bitirmekti.
Aramanın belirsizliği
Yaşamı tahrik etti
Sonra yine bildiğimi okudum,
Fıtratıma ters ne varsa içime sıkıştırdım
Kendim olmaktan sıyrılmaktı amacım.
Sınırlarıma güller döktüm
Şarkılar söyledim
Uzun uzun öptüm
Sinmedi içime kabuklarım
Çekiçler vurdum, kırdım yamulttum
Yamuk olmalarına kızdım bu sefer
Sefilliğin yokuşundan yuvarlanıp duruldum
Kırmızı tane ömür yaşadım sanki
Mavi tane insan öldürdüm
Sarı dolambaçlı bir kaydırakta bıraktım çocuk korkumu
Şemsiyeleri, yağmuru korumak için doğrulttum
Gece olduğunda alarmsız kabuslar ninni söyledi
Gündüzleri geceyi bekleyip sıktım içimi
Hüznün bekleyişi,
Yaşamasından daha zordu.
Fotoğrafları anda kalamadığım için çektim mesela
Resimlerim, üstüme çizmekten çekindiğim için başka yerde.
Hep kendimin ötesini bekledim
En eksiksiz ve en eskisiz olmayı istedim.
Küflendim.
Şimdi korkusu, hala içimde.
Ama,
Onu da erteledim.