AHLAR KÖPRÜSÜ’NÜN (OLMAYAN) BALKONU

yine bir seher vakti

balkondayım bir başıma

kuru ayaz içime işlerken

kırpışıyor buğulu gözlerim

sürekli bir uğultu

soyup soğana çeviriyor çilekeş ruhumu

koltuğunda ileri geri sallanan bir saat sarkacıyım ben

sokaktan geçen parkalı adam

pis pis sırıtırken

acı acı miyavlıyor

salonda yatan tekir kedim

önümdeki saman kağıdı sayfalar

havalanıyorlar bir bir

konuyorlar ağzıma burnuma

mahmur çehrem yaprakların ardında

kum fırtınasına yakalanan bir bedevi

karşıki seraptaki titrek silüet

pek bir benzemekte bana,

gözlerim ağırlaşmakta..

bir kuş sezinliyorum uzaklarda

havada takla atıp

dönüşüyor sevgilimin bal dudaklarına

başka bir seher vakti

balkonda o da bir başına

kuru ayaz içine işlerken

kırpışıyor buğulu gözleri