
AHLAR KÖPRÜSÜ’NÜN (OLMAYAN) BALKONU
yine bir seher vakti
balkondayım bir başıma
kuru ayaz içime işlerken
kırpışıyor buğulu gözlerim
sürekli bir uğultu
soyup soğana çeviriyor çilekeş ruhumu
koltuğunda ileri geri sallanan bir saat sarkacıyım ben
sokaktan geçen parkalı adam
pis pis sırıtırken
acı acı miyavlıyor
salonda yatan tekir kedim
önümdeki saman kağıdı sayfalar
havalanıyorlar bir bir
konuyorlar ağzıma burnuma
mahmur çehrem yaprakların ardında
kum fırtınasına yakalanan bir bedevi
karşıki seraptaki titrek silüet
pek bir benzemekte bana,
gözlerim ağırlaşmakta..
bir kuş sezinliyorum uzaklarda
havada takla atıp
dönüşüyor sevgilimin bal dudaklarına
başka bir seher vakti
balkonda o da bir başına
kuru ayaz içine işlerken
kırpışıyor buğulu gözleri