BİLİYORUM BİLMİYORSUN

Biliyorum bilmiyorsun;

Ey kibrini Kabil'den

Aşkını Cibril'den almış olan,

Cihânı Zeyd'e çalan

Gözlerim seni arar...

Biliyorum bilmiyorsun;

Sana bakıyorum

Mihrabında miraca çıkarıyor

Gözlerin…

Hâlbuki

Hiçbir kitapta da yazmıyor

Gözlerin…

Dini imanı yok

Seni sevmenin.

Biliyorum bilmiyorsun;

Bir hecede kaç şiir yatar

Kaç şiir yazar bir gecede bir yazar

Kaç ömür sığar gözlerine

Oku, ilk emir gibi

İlk adın

İlk adın

İlk adın gibi

Aramızda ne varsa

Bak gözlerime

Oku ve söyle

Biliyorum bilmiyorsun;

Şiir gibi bir ismin var

Sevmek gibi

Özlemek gibi

Gülmek gibi

Aşk gibi bir ismin var

Biliyorum bilmiyorsun;

Gülsen güneşi yakar içim

Dengini arasan

Sıfatından utanır adın

Sen; ilk ve son kadın

Biliyorum bilmiyorsun;

Gözlerin gök

Göremezsin

Duyamazsın

Kulakların eyyam

Kalbin âlem

Ellerin arşı azam

Biliyorum bilmiyorsun;

Nefesim tenine

Ruhum fikrine maphus,

Kaç şiirde doğar güneş

Kaç mum söner

Kaç kitap iner sensizliğe

Ve sessizliğe

Ve hissizliğe

Kaç ilah sığar

Biliyorum bilmiyorsun;

Yaşamak küllerinde

Her zerrende bir nefes alıyorum

Yaşamak günlerinde

Biliyorum bilmiyorsun;

Sitemim ateşe

Ateşi verene

Yanan yüreğe

Biliyorum bilmiyorsun;

Sen zamansın aslında

Geçmiş ve geçmekte olan

Dün, bugün, yarın…

Ve mekânsın

Önüm, ardım

Gözüm, yaşım, adım ve asrımsın

Biliyorum bilmiyorsun;

Gerçeği toprak

Işığı duman örtüyor

Bense bir şiir örtüyorum üzerine

Bir avuç

Bir avuç

Bir avuç biz atıyorum

Oldu işte

Duası okundu

Üç gulhü

Bir elham

Sana rükû

Bana kıyam

Sona sensiz bir haram

Biliyorum bilmiyorsun;

Senle son buldu hayat

Ey gönlü secdeme dolan

(Sonsuzundan beri, acziyeti altettim. Aşkın dururken, ölmek ne mümkün.)

---

Resim: Alf Olsson