BİLİYORUM BİLMİYORSUN

Biliyorum bilmiyorsun;
Ey kibrini Kabil'den
Aşkını Cibril'den almış olan,
Cihânı Zeyd'e çalan
Gözlerim seni arar...
Biliyorum bilmiyorsun;
Sana bakıyorum
Mihrabında miraca çıkarıyor
Gözlerin…
Hâlbuki
Hiçbir kitapta da yazmıyor
Gözlerin…
Dini imanı yok
Seni sevmenin.
Biliyorum bilmiyorsun;
Bir hecede kaç şiir yatar
Kaç şiir yazar bir gecede bir yazar
Kaç ömür sığar gözlerine
Oku, ilk emir gibi
İlk adın
İlk adın
İlk adın gibi
Aramızda ne varsa
Bak gözlerime
Oku ve söyle
Biliyorum bilmiyorsun;
Şiir gibi bir ismin var
Sevmek gibi
Özlemek gibi
Gülmek gibi
Aşk gibi bir ismin var
Biliyorum bilmiyorsun;
Gülsen güneşi yakar içim
Dengini arasan
Sıfatından utanır adın
Sen; ilk ve son kadın
Biliyorum bilmiyorsun;
Gözlerin gök
Göremezsin
Duyamazsın
Kulakların eyyam
Kalbin âlem
Ellerin arşı azam
Biliyorum bilmiyorsun;
Nefesim tenine
Ruhum fikrine maphus,
Kaç şiirde doğar güneş
Kaç mum söner
Kaç kitap iner sensizliğe
Ve sessizliğe
Ve hissizliğe
Kaç ilah sığar
Biliyorum bilmiyorsun;
Yaşamak küllerinde
Her zerrende bir nefes alıyorum
Yaşamak günlerinde
Biliyorum bilmiyorsun;
Sitemim ateşe
Ateşi verene
Yanan yüreğe
Biliyorum bilmiyorsun;
Sen zamansın aslında
Geçmiş ve geçmekte olan
Dün, bugün, yarın…
Ve mekânsın
Önüm, ardım
Gözüm, yaşım, adım ve asrımsın
Biliyorum bilmiyorsun;
Gerçeği toprak
Işığı duman örtüyor
Bense bir şiir örtüyorum üzerine
Bir avuç
Bir avuç
Bir avuç biz atıyorum
Oldu işte
Duası okundu
Üç gulhü
Bir elham
Sana rükû
Bana kıyam
Sona sensiz bir haram
Biliyorum bilmiyorsun;
Senle son buldu hayat
Ey gönlü secdeme dolan
(Sonsuzundan beri, acziyeti altettim. Aşkın dururken, ölmek ne mümkün.)
Resim: Alf Olsson