HİPNOZ

kabaran köpüklerin

beyaz pelerinli denizanalarından ayırt edilemediği

zifiri karanlıkta,

tıngır mıngır ilerlerken vapurum

tiz bir çıngırak sesi bürüdü ortalığı

yakamozun ışık oyunları oynadığı suyun dalgalı yüzeyinde

beni dikizlemekte bir ihtiyar ki

yuvalarından fırlamış

kan çanağına dönmüş

gözlerinin etrafındaki koyu hareler

afili bir kadansla yanıp sönmekte

Ansızın,

bir yeniyetmenin muzip edasını

maskeleyen çizgili yüzünün bıraktığı aralık

perdeden bir ışık huzmesi sızıyor

karanlığa yeni alışmış zavallı gözlerime;

tiz çıngırak giderek yükselen bir kahkaha formunda

karşılaşacağı şantajdan bi’ haber

Sasha Schneider’in dudaklarından dökülmekte

gözlerimin denizin derinliklerine attığı çıpa ile

hafifleyen bedenimin

sarmaladığı ruhum karışırken geceye

uzuvlarıma işleyen soğuk dahi

bir bahar günü saçlarımı tatlı tatlı okşayan

incir kokulu meltem sanki