
LUNAPARK
göğsünde inatçı bir leke gibi duruyor
dokundukça kendisini doğuran umut.
unutmak hiç de kolay değil kabul et.
omuzlarını öpen tabiatın dudakları vahşi.
yaralamak adına bütün temaslar.
zırhını parçalayan,
seni savunmasız bırakan
mızraklar hep bundan.
sanki yağmur yağsa
en çok senin saçların ıslanacak.
hani bir harp çıksa şehrin tenhalığında
ilk senin atların vurulacaklar.

öyle ya,
kimseye adres sormadan,
kaybolmanın sersem umursamazlığını
sahiplenir gibi yürümüştük bunca yolu.
bizim gidecek yerimiz kalmamıştı
kabul et.
sokakları bu kadar
sahiplenmemiz hep bundan.
bazı sokakları koşarak geçmek istedim ben hep.
elinde tuttuğun makas,
parmakların hep yarım.
öç almak istiyorsun sanki bir şeylerden.
canını yakanın ormanını ateşe vermek istiyorsun şüphesiz.
''beni kimin öldürdüğünü biliyorum sevgilim.'' diyorsun.
sözlerini unuttuğum o şarkıyı tekrar hatırlatıyorsun bana.