LUNAPARK

göğsünde inatçı bir leke gibi duruyor

dokundukça kendisini doğuran umut.

unutmak hiç de kolay değil kabul et.

omuzlarını öpen tabiatın dudakları vahşi.

yaralamak adına bütün temaslar.

zırhını parçalayan,

seni savunmasız bırakan

mızraklar hep bundan.

sanki yağmur yağsa

en çok senin saçların ıslanacak.

hani bir harp çıksa şehrin tenhalığında

ilk senin atların vurulacaklar.

öyle ya,

kimseye adres sormadan,

kaybolmanın sersem umursamazlığını

sahiplenir gibi yürümüştük bunca yolu.

bizim gidecek yerimiz kalmamıştı

kabul et.

sokakları bu kadar

sahiplenmemiz hep bundan.

bazı sokakları koşarak geçmek istedim ben hep.

elinde tuttuğun makas,

parmakların hep yarım.

öç almak istiyorsun sanki bir şeylerden.

canını yakanın ormanını ateşe vermek istiyorsun şüphesiz.

''beni kimin öldürdüğünü biliyorum sevgilim.'' diyorsun.

sözlerini unuttuğum o şarkıyı tekrar hatırlatıyorsun bana.