PİŞMANLIK

içimde bir

kelebeğin son kanat çırpışı.

içimde baharın son birkaç saati.

hüzünlü bütün çocuklar,

gece çöküyor çünkü şehre.

hüzünlü bütün şarkılar,

sonbahar örtüyor çünkü

ağır ağır tabiatın açılmış sırtını.

balık pazarında kedilerin telaşlı adımları,

kapı önlerinde toplanmış kalabalıkların

çocukluğumu hatırlatan sıcak kucakları.

işten dönen yorgun babaların

omuzlarında acımasız patron kırbaçları.

henüz göğüsleri büyümemiş esmer kız

çocuklarının boş sütyenlerinde sakladıkları

kokulu aşk mektupları.

işte sevgilim,

böyle bir akşamın birkaç saatlik

dalgınlığında tanıdım ben seni.

ellerini tanıdım,

sesinde sakladığın hırpalanmış geçmişini,

saçlarına sinmiş deniz kokusunu tanıdım.

yükseklikten korkuyordum,

uçurumlarına sığındım.

ardımda bıraktım çıplak,

utangaç pazar gecelerini.

kavgalarımı bıraktım,

sıcak kucakları,

kalabalık sokakları bıraktım.

işte sevgilim,

böyle bir ihanetin

birkaç saatlik dalgınlığında terk ettim

şehrimi, sokağımı, evimi.

çıktım sana geldim.

raylarda intihar mektupları vardı,

raylarda bir kelebeğin son kanat çırpışı.

indiğim istasyonda bir kadının

bıraktığı ayrılık mektubu.

ikinci sayfada kırmızı bir ruj izi.

zorunlu bir veda.

işte sevgilim,

böyle bir vedanın

birkaç saatlik pişmanlığında

yazdım ben sana bu şiiri.