UYANIŞ

yağmur,

gece ve tanrı.

beni yeniden yaratacak bir tanrı,

yeniden doğuracak bir kadın,

yeniden büyütecek acı,

yeniden ölebileceğim

bir yatak yok biliyorum.

tanrım, kızma bana.

bataklığa saplanmış herkes kirlidir biraz.

bu yüzden ellerimi hep sakladım senden,

içimden ettim bütün duaları.

ellerim aramızdaki perdeyi

kirletir diye korktum.

kozasında ölen kelebekler gibi,

her zaman özgür olacağım günü bekledim.

bilmiyordum yolun sonunda olduğumu

kimsesiz duraklarda,

hiç gelmeyecek otobüsler bekledim.

acısını saçlarına saklayan kadınlar da sevdim.

toplasan bi' parça şiir etmezdi hiçbiri.

düşerken kendi içimden

daha derin bir çukura

tutunduğum dallar hep çürüktü biraz.

dokunduğum her ten yapay,

öpüştüğüm her dudak neşter.

çok kanadım tanrım!

kan oldum, akacak damar bulamadım.

tanrım, kızma bana.

her yağmur yağdığında

sana şiirler yazıyorum ben.

çünkü şairin duasıdır şiir.

ve sana şirk koşar açılan her şemsiye.

gece soğuk,

şiir ibadet.

hiçbir kadın ikinci defa doğuramazken,

nasıl oluyor da bir kadın defalarca

öldürüyor beni.

---

Resim: Max Baris